" بسم الله الرحمن الرحیم "
یک نفس عمیق بکش ، در سحرهای زیبای خـــــداوند...
بگــــذار ریه های به دود و غبار خو گرفته ات ، کمی عطرِ خوب خــــدا استشمام کنند...
بگــــذار ریه هایت هم ، در این ماه میهمانی ، فقط هوای خــــدا داشته باشند...
بیــــا وجودمان را ، حداقل برای همین یک ماه ، خالص کنیم برای خـــــدا...
این ماه ، ماه مهمانی خــــداست...
یعنی : خــــدا میزبان است...
مهمان هم مائیم...
مگـــــر می شود میزبان ، حاجات مهمانش را اجابت نکند...؟!
این ماه ، خـــــدا میزبان تر می شود... مهربان تر می شود...
راحت تر می بخشد...
حقش را... گناهان ما را... همه ی بنده هایش را...
خودش نوید بخشش داده...
خــــــدا همه مان را می بخشد...
هر کس به این مهمانی دعوت شده ، یعنی که بخشیده می شود...
و کیست که مهمان خــــدا نباشد...
مگر اینکه خودش ، دعوت میزبان را رد کرده باشد...
بد است دست خالی به میهمانی برویم...!
یک دسته گل نیایش و ستایش، و یک جعبه توبه و استغفار ، گمان کنم ، دل میزبان را شـــاد کند...
این ماه ، ماه پناه بردن به آغوش معشوق است...
آغوشی که همیشه باز باز است..
دلم خیلی تنگ شده بود برای بوی عطر خــدا ، وقتی شهــــر را پر می کند...
نازنین بنده ی خـــدا ...! میهمان...! دعوت شده...!
این روز ها ، همه ی گرفتنی ها را می خورند...!
حق را... روزه را... و ...
حواست باشد که تو ، انتخاب شده ای...
نباید همرنگ این جماعت هزار رنگ بشوی...
دل تو ، یاد تو ، وجود تو ، باید رنگ خـــــدا باشد...
خوب خــــدا...
از همین حالا ، باید قــــدر این مهمانی را بدانیم و
از تک تک لحظاتش استفاده کنیم...
باید حرف های میزبان را بهتر از قبل ، بخوانیم و بفهمیم...
شاید این مهمانی ، مهمانی آخرمان باشد...
التماس دعــا خوبان خـــــدا...
" یا علی "
